مدیرسایت اولتراسوند یکی از روش‌های درمانی معمول و رایج در فیزیوتراپی است که از امواج فراصوت به منظور درمان استفاده میشود.
از اولتراسوند به دو صورت پیوسته و منقطع (پالس) استفاده میگردد که دارای اثرات گرمایی و مکانیکی بوده وهر کدام اثرات درمانی خاص خود را دارا میباشند. از اثرات گرمایی به منظور:
- گرما دادن به تاندونها، رباطها، کپسول مفصلی و بافتهای عمقی
- افزایش گردش خون بافت
- کاهش درد
- کاهش اسپاسم
- تسریع ترمیم
- و افزایش متابولیسم و فعالیت سلولی استفاده میشود.
از اثرات مکانیکی در جهت انجام:
- میکروماساژ
- حرکت مایع اطراف بافت
- وارد کردن ذرات دارو به بافت
- افزایش میزان کلسیم داخل سلولی
- و سایر اثرات فیزیولوژی مهم در ترمیم بافت استفاده میگردد.
موارد استفاده از اولتراسوند
- اسکار
- افزایش دامنه حرکتی
- رفع چسبندگی
- ترمیم غضروف مفصلی
- ترمیم زخم
- افزایش انعطاف پذیری بافت کوتاه شده
- ترمیم شکستگی
- تشخیص شکستگی ناشی از استرس
- بهبود جریان خون بافت
- کاهش درد و التهاب
- کاهش تورم
- بر طرف کردن بافت
- کاهش رسوبات کلسیم در تاندونها و خار پاشنه
- بهبود ترمیم سلولی
- تسریع سوخت و ساز سلولی
- بهبود جریان خون بافتها
- کاهش تحریک ریشه‌های عصبی و علایم دیسکهای کمر و گردن
- افزایش میزان جذب دارو
- درمان بورسیت و تاندونیت
- درمان کشیدگی و پارگی عضلات و لیگامانها
- زخمهای پوست
- درمان آرتروز
از دیگر کاربردهای اولتراسوند فونوفورز، به معنی راندن مولکولهای دارویی به داخل بافت است. فونوفورز به افزایش جذب ذرات دارویی کمک میکند. این درمان شامل اثر ترکیبی داروی مورد استفاده و اولتراسوند است. داروهای مورد استفاده در این درمان خاص شامل: هیدروکورتیزون برای درمان بیماریهای پوستی مثل پسوزیاریس، اسکلرودرما و …، پنی سیلین برای درمان عفونتهای پوست و…
استفاده از نوع اولتراسوند با توجه به بافتها و آسیبهای مختلف، متفاوت میباشد که به تشخیص فیزیوتراپیست بستگی دارد.
هنگام استفاده از اولتراسوند، برروی موضع تحت درمان، ژل مخصوص اولتراسوند ریخته شده و سپس با حرکت اپلیکاتور، امواج وارد بافت میشود.